Μια αληθινή ιστορία

Δεν πρόκειται για μια συγγραφική προσπάθεια. Δεν πρόκειται για κάποιο λογοτεχνικό δημιούργημα. Δεν θέλω κάτι τέτοιο, αφού άλλωστε όπως θα δείτε δεν έχω το ταλέντο γι' αυτό. Όμως είναι μια μικρή διέξοδος, ίσως η μόνη για να βγάλω από μέσα μου ένα μικρό κομμάτι, της λύπης και του πόνου που βιώνω. Όταν οι τοίχοι σε πλακώνουν και η μοναξιά γίνεται αφόρητη, πόσες διεξόδους μπορείς να έχεις;
Αυτή η δημόσια εξομολόγηση είναι ο καθαρμός μου, είναι η ταπείνωση και η έσχατη φωνή μου για κάτι που δεν είχα ποτέ. Αν φταίει η κούτρα μου, αν φταίει η ζωή, αν φταίνε οι επιλογές μου, ας το αποφασίσετε εσείς, ό,τι διαβάσετε είναι πέρα για πέρα αληθινό, όσο αληθινός είμαι κι εγώ.
Έλεγε ο Γκιμπράν: "ωραίο το σπιτάκι μου, έχει 4 όμορφους τοίχους... να είχε και ταβάνι¨. Αυτή ίσως είναι η καλύτερη περιγραφή για μια ζωή που όσες φορές και αν την ονειρεύτηκα, όσο κοντά κι αν έφτασα, πάντα σκόνταφτα στους ανθρώπους.
Αρκετά από τα ονόματα είναι ελαφρώς παραλλαγμένα, αφού είναι υπαρκτά πρόσωπα.